Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

Κραυγή αγωνίας για τα παιδιά της Ειδικής Αγωγής

Σύνδεση στην πηγή...



Oι περικοπές στην Ειδική Αγωγή δεν είναι οι μόνες μνημονιακές σε μια δομή υγείας. Πίσω και από αυτές, όμως, κρύβονται ιστορίες παιδιών με αναπηρία τα οποία είναι αναγκασμένα μαζί με τους γονείς και τους θεραπευτές τους να πετυχαίνουν μικρά καθημερινά θαύματα.

Δεν είναι τυχαίο ότι στη συγκέντρωση της προηγούμενης Δευτέρας οι γονείς κατέβηκαν στους δρόμους μαζί με τους επαγγελματίες επιστήμονες που προσφέρουν υπηρεσίες Ειδικής Αγωγής.

Το 'Εθνος' επισκέφθηκε ένα κέντρο για παιδιά με αναπτυξιακές και μαθησιακές διαταραχές και συνομίλησε με γονείς και θεραπευτές, οι οποίοι μοιράστηκαν τις αγωνίες και τους φόβους τους για το νέο καθεστώς που θα διέπει τις υπηρεσίες Ειδικής Αγωγής.

Η Πηνελόπη Αλεξίου είναι μητέρα δίδυμων κοριτσιών τυπικής ανάπτυξης, στην ηλικία των 14 ετών, και ενός 12χρονου αγοριού στο φάσμα του αυτισμού. 'Ο γιος μου, ο Βασίλης, είναι ένα παιδί μη λεκτικό: δεν έχει ομιλία παρά μόνο λόγο μέσα από εικόνες'.

Ηταν μόλις 18 μηνών ο Βασίλης όταν οι γονείς του αντιλήφθηκαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. 'Καθόταν κάτω από ένα τραπέζι για τρεις μήνες, δεν έβγαινε και δεν επικοινωνούσε με κανέναν στον χώρο. Στεκόταν σε μια γωνία και χτυπούσε ένα μπαλάκι. Πήγαινες πίσω του, έσπαζες μπαλόνι και δεν γύριζε να δει τι είναι αυτό που συνέβαινε γύρω του'.

Με την επίσημη διάγνωση ξεκίνησε ο Γολγοθάς, μα συνάμα και τα μικρά και μεγάλα 'θαύματα' στην καθημερινότητα του Βασίλη, όπως εξομολογείται η μητέρα του. 'Ευτυχώς το ανακαλύψαμε νωρίς. Απευθυνθήκαμε σε ένα κέντρο και ξεκινήσαμε λογοθεραπείες, εργοθεραπείες, θεραπείες με ψυχολόγους κ.ο.κ.

Αυτήν τη στιγμή έχω ένα παιδί 12 ετών που έχει χιούμορ, γελάει, είναι ευτυχισμένο. Ναι μεν είναι μη λεκτικό, αλλά μιλάει με pecs όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται το σύστημα με εικόνες που τον βοηθά να επικοινωνεί'.

 

Συνέχεια στην πηγή…